يك هفته نامه آمريكايي معتقد است انقلاب بحرين، درگيري ميان شيعه و سني يا اعراب با ايران نيست بلكه اعتراض به خاندان مافيايي است كه در اصل از عربستان آمده اند و با ديكتاتوري حكومت مي كنند.
نشريه ويكلي استاندارد با پيش بيني اينكه بحرين سرانجام به دست اكثريت شيعه اين كشور خواهد افتاد مي نويسد: مسئله در اين كشور اين نيست كه حدود ۶۵ درصد مردم شيعه هستند و زير دست اقليت سني اداره مي شوند، حتي مسئله اين نيست كه ايران و حزب الله لبنان دخالت مي كند. مسئله مهم تر و قديمي تر به شكل گيري حكمراني آل خليفه در اين منطقه برمي گردد. مسئله اعتراضي كه در اين كشور شكل گرفت، خواسته اي براي كنار گذاشتن پادشاهي و شكل دهي به يك جمهوري است. در مقابل شاه بحرين از نيروهاي سعودي و اماراتي براي سركوب مردم دعوت كرد.
هفته نامه آمريكايي مي افزايد: مخالفت در بحرين ريشه دار است و هيچ ربطي به جنگ داخلي ندارد. در اين ميان حضور نيروهاي خارجي از سوي كشورهاي سني در بحرين با آن اكثريت شيعه، نه تنها كمكي نمي كند كه اوضاع را وخيم تر مي كند. خيلي ها نيروهاي اعزامي از سوي شوراي همكاري خليج فارس را به اعمال خشن، ضرب و شتم و آدم ربايي هاي اخير در روستاهاي شيعه نشين متهم مي كنند. حتي كشتار يك زن ۵۱ ساله در «بحيا الاراضي» كه در حال رانندگي در ماشين خودش بود و به ضرب گلوله از پا درآمد.
ويكلي استاندارد با بيان اينكه «بيش از سه چهارم بودجه بحرين از چاه نفتي ابوصاف تأمين مي شود و نيمي از توليد ۳۰۰ هزار بشكه اي اين حوزه نفتي به عربستان ارسال مي شود» مي نويسد: از همين رو مي توان گفت رياض به شدت براي حفظ اقتصاد خود به بحرين حساس است ضمن اينكه بي بندوباري هاي شبانه سعودي ها در كلوب ها و بارهاي بحرين موضوع ديگري است. اما اگر قرار باشد بحرين به عنوان سوپاپ اطمينان سعودي عمل كند، به همان اندازه عربستان سعودي بايد از آن احساس خطر كند. نبيل رجب، رئيس مركز حقوق بشر بحرين مي گويد «سعودي ها نگران جنگ داخلي و يا تجزيه طلبي در بحرين نيستند. فقط ۲۰ درصد از جمعيت عربستان سعودي شيعه هستند. نگراني آن ها از دموكراسي است و اين كه شايد شرايط به شكلي شود كه قدرت را از دست بدهند.»
ويكلي استاندارد همچنين از قول يك مقام دولتي خبر داد: «بحرين از سوي آمريكا خيلي زير فشار بود كه با معترضان و مخالفان وارد گفت وگو شود. و آمريكا هيچ علاقه اي نسبت به استفاده از زور و نيروي نظامي نداشت. به همين دليل بحرين دست به دامن عربستان سعودي شد كه روابط ويژه اي با آمريكا دارد. به زبان ديگر، رياض واسطه ميان واشنگتن و منامه شد.»
مجله آمريكايي با اشاره به وسعت ارتش بحرين و حضور نظامي آمريكا مي نويسد: چرا اين قدر ارتش بحرين بزرگ است؟ چرا هنگ پنجم دريايي آمريكا در منامه پايگاه دارد؟ اين به خاطر حفاظت منابع نفتي است. كشورهاي شوراي همكاري خليج فارس قرار است از منافع هم محافظت كنند. شاه بحرين به نيروهاي نظامي كه راهي كشورش شده اند سلام و درود فرستاد. اين به اين خاطر است كه پادشاه بحرين شيعيان را بخشي از مردم خود حساب نمي كند. آل خليفه مدعي بازي مقابله با تجزيه طلبي است چرا كه به اين شكل مي تواند در مقابل واشنگتن توجيه كند كه قضيه ميان شيعيان ايران و سني هاي حاكم بحرين است.
اين نشريه در پايان نوشت: در واقع بايد گفت حاكميت كشورهاي عربي مانند رياست خانواده هاي مافيايي است. هر كدامشان به نوعي در قدرت هستند كه از يك سري از منافع حمايت كنند و اگر يكي به هم بريزد، بقيه هم همين طور خواهند شد. آل خليفه در اصل از عربستان مي آيند. آن ها به كويت رفته و عموزاده هايشان آل صباح را به سلطنت رساندند و بعد به قطر رفته و آل ثاني را به قدرت رساندند و بعد حاكم بحرين شدند. به همين دليل براي آنها مهم نيست اگر همه شيعيان (شبه جزيره عرب) به يهوديت يا مسيحيت تغيير دين دهند يا حتي مسلمان سني شوند. چرا كه شرايط همين طور خواهد ماند و مردم طرف بازنده خواهند ماند. درست به همين دليل در بلندمدت نمي توان اين مردم را سركوب كرد.
نشريه ويكلي استاندارد با پيش بيني اينكه بحرين سرانجام به دست اكثريت شيعه اين كشور خواهد افتاد مي نويسد: مسئله در اين كشور اين نيست كه حدود ۶۵ درصد مردم شيعه هستند و زير دست اقليت سني اداره مي شوند، حتي مسئله اين نيست كه ايران و حزب الله لبنان دخالت مي كند. مسئله مهم تر و قديمي تر به شكل گيري حكمراني آل خليفه در اين منطقه برمي گردد. مسئله اعتراضي كه در اين كشور شكل گرفت، خواسته اي براي كنار گذاشتن پادشاهي و شكل دهي به يك جمهوري است. در مقابل شاه بحرين از نيروهاي سعودي و اماراتي براي سركوب مردم دعوت كرد.
هفته نامه آمريكايي مي افزايد: مخالفت در بحرين ريشه دار است و هيچ ربطي به جنگ داخلي ندارد. در اين ميان حضور نيروهاي خارجي از سوي كشورهاي سني در بحرين با آن اكثريت شيعه، نه تنها كمكي نمي كند كه اوضاع را وخيم تر مي كند. خيلي ها نيروهاي اعزامي از سوي شوراي همكاري خليج فارس را به اعمال خشن، ضرب و شتم و آدم ربايي هاي اخير در روستاهاي شيعه نشين متهم مي كنند. حتي كشتار يك زن ۵۱ ساله در «بحيا الاراضي» كه در حال رانندگي در ماشين خودش بود و به ضرب گلوله از پا درآمد.
ويكلي استاندارد با بيان اينكه «بيش از سه چهارم بودجه بحرين از چاه نفتي ابوصاف تأمين مي شود و نيمي از توليد ۳۰۰ هزار بشكه اي اين حوزه نفتي به عربستان ارسال مي شود» مي نويسد: از همين رو مي توان گفت رياض به شدت براي حفظ اقتصاد خود به بحرين حساس است ضمن اينكه بي بندوباري هاي شبانه سعودي ها در كلوب ها و بارهاي بحرين موضوع ديگري است. اما اگر قرار باشد بحرين به عنوان سوپاپ اطمينان سعودي عمل كند، به همان اندازه عربستان سعودي بايد از آن احساس خطر كند. نبيل رجب، رئيس مركز حقوق بشر بحرين مي گويد «سعودي ها نگران جنگ داخلي و يا تجزيه طلبي در بحرين نيستند. فقط ۲۰ درصد از جمعيت عربستان سعودي شيعه هستند. نگراني آن ها از دموكراسي است و اين كه شايد شرايط به شكلي شود كه قدرت را از دست بدهند.»
ويكلي استاندارد همچنين از قول يك مقام دولتي خبر داد: «بحرين از سوي آمريكا خيلي زير فشار بود كه با معترضان و مخالفان وارد گفت وگو شود. و آمريكا هيچ علاقه اي نسبت به استفاده از زور و نيروي نظامي نداشت. به همين دليل بحرين دست به دامن عربستان سعودي شد كه روابط ويژه اي با آمريكا دارد. به زبان ديگر، رياض واسطه ميان واشنگتن و منامه شد.»
مجله آمريكايي با اشاره به وسعت ارتش بحرين و حضور نظامي آمريكا مي نويسد: چرا اين قدر ارتش بحرين بزرگ است؟ چرا هنگ پنجم دريايي آمريكا در منامه پايگاه دارد؟ اين به خاطر حفاظت منابع نفتي است. كشورهاي شوراي همكاري خليج فارس قرار است از منافع هم محافظت كنند. شاه بحرين به نيروهاي نظامي كه راهي كشورش شده اند سلام و درود فرستاد. اين به اين خاطر است كه پادشاه بحرين شيعيان را بخشي از مردم خود حساب نمي كند. آل خليفه مدعي بازي مقابله با تجزيه طلبي است چرا كه به اين شكل مي تواند در مقابل واشنگتن توجيه كند كه قضيه ميان شيعيان ايران و سني هاي حاكم بحرين است.
اين نشريه در پايان نوشت: در واقع بايد گفت حاكميت كشورهاي عربي مانند رياست خانواده هاي مافيايي است. هر كدامشان به نوعي در قدرت هستند كه از يك سري از منافع حمايت كنند و اگر يكي به هم بريزد، بقيه هم همين طور خواهند شد. آل خليفه در اصل از عربستان مي آيند. آن ها به كويت رفته و عموزاده هايشان آل صباح را به سلطنت رساندند و بعد به قطر رفته و آل ثاني را به قدرت رساندند و بعد حاكم بحرين شدند. به همين دليل براي آنها مهم نيست اگر همه شيعيان (شبه جزيره عرب) به يهوديت يا مسيحيت تغيير دين دهند يا حتي مسلمان سني شوند. چرا كه شرايط همين طور خواهد ماند و مردم طرف بازنده خواهند ماند. درست به همين دليل در بلندمدت نمي توان اين مردم را سركوب كرد.
