5

جنگ هاي داخلي آمريكا در جنوب وشمال ۱

  • کد خبر : 1211
  • ۰۱ اردیبهشت ۱۳۹۰ - ۱۳:۲۲
جنگ هاي داخلي آمريكا در جنوب وشمال ۱

 بهار امسال يكصد و پنجاهمين سالگرد آغاز جنگ هاي داخلي و جريان تجزيه طلبي در ايالات متحده آمريكا است. جنگ هاي داخلي آمريكا كه بين ايالات جنوبي و شمالي آن كشور در نيمه دوم قرن نوزدهم بين سال هاي ۱۸۶۱ الي ۱۸۶۵ ميلادي صورت گرفت و به مدت چهار سال به طول انجاميد خونين ترين، […]

 بهار امسال يكصد و پنجاهمين سالگرد آغاز جنگ هاي داخلي و جريان تجزيه طلبي در ايالات متحده آمريكا است. جنگ هاي داخلي آمريكا كه بين ايالات جنوبي و شمالي آن كشور در نيمه دوم قرن نوزدهم بين سال هاي ۱۸۶۱ الي ۱۸۶۵ ميلادي صورت گرفت و به مدت چهار سال به طول انجاميد خونين ترين، بزرگترين، وحشيانه ترين، و پرقساوت ترين جنگ داخلي دنياي غرب در آن قرن بود.
از ۳۱ ميليون جمعيت آن روز آمريكا بيش از ۶۲۰ هزار سرباز و افسر نظامي در نبردهاي مختلف دو طرف كشته و بيش از يك ميليون و يكصد هزار نفر از نظاميان زخمي شدند. در اين نبردها صدها هزار نفر غيرنظامي بي گناه به علت جنگ، شيوع امراض مختلف، بيماري و گرسنگي جان باختند و ميليون ها نفر آواره و بي خانمان شدند. جنگ هاي داخلي ايالات متحده جنگ آمريكا عليه خود بود نه عليه بيگانگان.
طبق آمار رسمي منتشر شده، تلفات جاني نظامي آمريكا در اين جنگ ها از مجموع تمام تلفات نظامي اين كشور، از آغاز استقلال ايالات متحده در اواخر قرن هيجدهم تا جنگ هاي كره و ويتنام (از جمله جنگ هاي آمريكا با انگلستان، مكزيك، اسپانيا، و جنگ هاي جهاني اول و دوم) بيشتر بوده است.
براي مثال، تلفات نظامي آمريكا در جنگ استقلال طلبانه (۱۷۷۵ الي ۱۷۸۳ ميلادي) ۴۴۳۵ نفر، در جنگ جهاني اول (۱۹۱۷ الي ۱۹۱۸ ميلادي) ۵۱۶،۱۱۶ نفر، در جنگ جهاني دوم (۱۹۴۱الي ۱۹۴۵ ميلادي) ۳۹۹،۴۰۵ نفر، در جنگ كره (۱۹۵۰ الي ۱۹۵۳ ميلادي) ۷۴۶،۳۳نفر، و در جنگ ويتنام (۱۹۶۴ الي ۱۹۷۳ ميلادي) ۱۵۲،۵۸ نفر بود. تلفات نظامي جنگ هاي چهارساله داخلي آمريكا با مقايسه با جمعيت آن روز ايالات متحده بسيار بالا بوده است. به عبارت ديگر، اگر تلفات نظامي آمريكا در جنگ هاي داخلي را نسبت به جمعيت امروز آمريكا (۳۰۹ميليون نفر) حساب كنيم، تلفات نظامي جنگ هاي داخلي و تجزيه طلبي از ۶ ميليون نفر تجاوز مي كند. در مدت چهار سالي كه جنگ هاي داخلي آمريكا ادامه داشت بيش از دو ميليون سرباز و افسر از دو ارتش ايالات شمالي و جنوبي در آن شركت داشتند (حدود يك ميليون و سيصدهزار نفر از ايالات شمالي و ۸۵۰ هزار نفر از ايالات جنوبي) و در پايان آن بيش از نصف اين عده كشته و زخمي شده بودند كه نزديك به يك سوم (بيش از ۶۲۰هزار نفر) آن را كشته شدگان و يك پنجم آن (بيش از ۴۷۵ هزار نفر) را زخمي شده ها تشكيل مي دادند.
علل اصلي جنگ هاي داخلي و جريان تجزيه طلبي در ايالات متحده در سه عامل اقتصادي، نژادي و سياسي نهفته بود. عامل اقتصادي تضاد و ناهماهنگي سيستم سرمايه داري مدرن و صنعتي ايالات شمالي امريكا با سيستم سرمايه داري قديمي، سنتي و كشاورزي ايالات جنوبي بود. در ايالات جنوبي كاشت پنبه، نخ ريسي، مالكيت زمين و مراتع حاصلخيز و خريد و فروش برده پايه ثروت و قدرت را تشكيل مي داد. بسياري از ساكنان ايالات جنوبي به ويژه طبقه ثروتمند و اشراف حاضر نبودند كه نظام جديد صنعتي و بازرگاني ايالات شمالي كه برده ها را رها كرده و به كارخانجات و كارگران روي آورده بودند، جايگزين نظام اقتصادي آنان گردد و به همين جهت در حفظ سيستم برده داري و حفظ پنبه زارهاي خود اصرار مي ورزيدند. مالكيت برده نه تنها نيروي كاري و انساني ايالات جنوبي را تشكيل مي داد بلكه خود يك منبع ثروت و درآمد به شمار مي رفت. خريد و فروش برده يك كالا محسوب مي شد.
عامل دوم، لغو بردگي در شمال و شورش و قيام براي رفع تبعيضات نژادي و اعطاي ابتدائي ترين حقوق بشر به جمعيت سياهپوستان در سراسر آمريكا بود. ايالات جنوبي با منسوخ كردن قانوني بردگي مخالفت مي كردند و ايالات صنعتي شمالي كه به توسعه اقتصادي و مالي خود در جنوب آمريكا علاقه مند بودند سيستم برده داري را سدي در رشد و نمو سرمايه داري مدرن مي ديدند.
عامل سياسي و علت سوم جنگ هاي داخلي و تجزيه طلبي در آمريكا تناقض قانون اساسي با ساختارهاي اجتماعي و تعصبات موجود در جامعه، به ويژه نقش دولت فدرال (مركزي) در مقابل دولت هاي ايالتي بود. نه تنها نظام بردگي با اصل اعلام شده در قانون اساسي كه «همه مردم يكسان خلق شده اند» در تضاد بود، بلكه كشور اعلام شده در سال ۱۷۸۹ ميلادي به نام «ايالات متحده امريكا» در حقيقت يك اتحاديه قانوني «دولتهاي ايالتي» محسوب مي گرديد. ملت واحد، يا به عبارت ديگر «ملل متحد امريكا» يك آرزوي موسسان اوليه «ايالات متحده آمريكا» بود. هر چند كه دولت هاي ايالتي در شمال و غرب قاره آمريكا توسعه پيدا كرده و تعداد ايالات متحده افزايش مي يافت، به همان اندازه نيز شمار و قدرت ايالات جنوبي در كنگره آمريكا (مجلس نمايندگان و سنا) و در سيستم دولت مركزي (فدرال) تقليل يافته و كم رنگ مي گرديد. جدائي ۱۱ ايالت جنوبي از مجموع ۳۴ ايالات موجود در سال ۱۸۶۱، و تجزيه آمريكا به دو دولت «ايالات متحده امريكا» و «ايالات كنفدرال آمريكا» با روساي جمهور و ارتش و كنگره و سياستگذاري داخلي و خارجي ويژه خود، در حقيقت بازتاب و پاسخ ايالات جنوبي به سه عامل ذكر شده بود.

لینک کوتاه : https://mostajar.com/?p=1211

برچسب ها

نوشته های مشابه

ثبت دیدگاه

مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : 0
قوانین ارسال دیدگاه
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.