بحرین در یک نگاه

پادشاهی بحرین مجمع‌الجزایری در خلیج فارس است.

این کشور در همسایگی ایران، عربستان سعودی، قطر و امارات متحده عربی قرار دارد. این کشور از مجموعه‌ای از جزایر بزرگ و کوچک تشکیل شده است.

بحرین در سال ۱۹۷۰ با طرح همه پرسی در سازمان ملل متحد، به عنوان کشوری مستقل شناخته شد. بحرین از سال ۱۸۲۰ میلادی تحت حمایت کشور بریتانیا بود.

سیاست در بحرین

در این کشور رئیس حکومت پادشاه است. از سال ۱۹۹۹ تاکنون شیخ حمد بن عیسی آل خلیفه‌ پادشاه است.

نخست وزیر در این کشور رئیس دولت و کابینه وزرا است که توسط پادشاه تعیین می‌شود.

شورای مشاوران یکی از دو مجلس قانونگذاری این کشور است که ۴۰ کرسی دارد و نمایندگان آن را پادشاه تعیین می‌کند.

مجلس نمایندگان ۴۰ کرسی دارد که نمایندگان آن با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شوند.

در بحرین حدود ۱۵ حزب سیاسی شامل احزاب مذهبی، لیبرال، چپ و بعثی وجود دارد.

اقتصاد در بحرین

تولید ناخالص داخلی در این کشور ۶۶/۱۹میلیارد دلار است. ۳۶۳ هزار نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند.

نرخ بیکاری در این کشور ۱۵ درصد است و در سال ۲۰۰۷ نرخ تورم آن ۴/۳ درصد بود. این کشور روزانه ۱۸۴ هزار بشکه نفت تولید می‌کند.

محصولات صادراتی این کشور شامل نفت و محصولات پتروشیمی، آلومینیوم و منسوجات است که به کشورهای عربستان سعودی (۵/۳ درصد)، آمریکا (۵/۲ درصد) و امارات متحده عربی (۵/۲درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی آن شامل نفت خام، ماشین‌آلات و مواد شیمیایی است که از کشورهای عربستان سعودی (۳/۳۷درصد)، ژاپن (۱/۷ درصد)، آمریکا (۲/۶ درصد)، آلمان (۶/۴درصد)، امارات متحده عربی (۲/۴ درصد) و چین (۱/۴ درصد) وارد می‌شود.

مردم بحرین

جمعیت این کشور حدود ۷۱۸ هزار نفر با میانگین سنی ۳۰ سال است. امید به زندگی برای زنان ۷۷ و برای مردان ۷۲ سال است.

حدود ۲/۰درصد از جمعیت بزرگسال این کشور به بیماری ایدز مبتلا هستند. زبان‌های رایج در این کشور عربی، انگلیسی، فارسی و اردو است.

۸۱ درصد از جمعیت آن مسلمان هستند، ۹ درصد مسیحی و ۱۰ درصد پیرو دیگر ادیان.

ارتباطات در بحرین

در این کشور ۱۹۳ هزار و ۳۰۰ خط تلفن ثابت و یک میلیون و ۱۱۶ هزار خط تلفن همراه وجود دارد.

بحرین دو هزار و ۴۱۳ میزبان اینترنتی و ۱۵۷ هزار و ۳۰۰ کاربر اینترنت دارد.

بحرین در یک نگاه