اشغال
بلندی های جولان یا گولان فلات و منطقه ای کوهستانی در جنوب غربی ترین بخش خاک سوریه است که بخش زیادی از آن هم اینک در اشغال رژیم صهیونیستی اسرائیل است و از این رو در ادبیات رسمی برخی کشور‌ها از جمله جمهوری اسلامی ایران از آن با عنوان جولان اشغالی یاد می‌کنند. بیشتر مساحت استان قنیطره در بلندیهای جولان واقع شده‌است.
منطقه جولان اشغالی، بخشی از استان «القنیطره» در جنوب غرب سوریه است که رژیم صهیونیستی در جنگ شش روزه سال ۱۹۶۷ بخش بزرگی از این منطقه را اشغال و در ۱۴ دسامبر ۱۹۸۱ به صورت غیرقانونی بخشی از آن را ضمیمه خود کرد، اما جامعه بین‌الملل هرگز این اقدام تجاوزکارانه را به‌رسمیت نشناخته است.
ساکنان
شمار ساکنان جولان اشغالی سوری به حدود ۲۱ هزار نفر می‌رسد که در چهار روستای باقیمانده سوریه پس از اشغال این فلات یعنی «مجدل شمس، بقعاثا، عین قنیا و مسعده» ساکن هستند و با طرح‌های متوالی اشغالگران صهیونیست برای سلطه بر این اراضی و یهودی‌سازی آن با توسل به زور، مواجه هستند.
جنگ رمضان
جنگ سال ۱۹۶۷ که میان رژیم صهیونیستی و کشورهای عربی مصر، سوریه و اردن رخ داد و به جنگ شش روزه یا جنگ «رمضان» معروف شد، از پنجم ژوئن آن سال و با حمله هوایی ناگهانی بمب افکن‌های رژیم صهیونیستی به یک پایگاه‌های هوایی مصر آغاز و ارتش این رژیم طی ۶ روز توانست نوار غزه و صحرای سینا را از کنترل ارتش مصر، شرق بیت المقدس و کرانه باختری رود اردن را از کنترل اردن و بلندیهای جولان را از کنترل سوریه خارج کند.
تلاش سوریه
در سال ۱۹۷۳، ارتش سوریه برای باز پس گیری مناطق از دست رفته خود دست به عملیات زد، ولی فقط توانست بخشی از آن را با امضای توافقنامه جداسازی نیروها در سال ۱۹۷۴، آزاد نماید و ارتش رژیم اشغالگر اسرائیل از مناطقی که در پایان جنگ رمضان اشغال کرده بود، عقب نشست.این منطقه تنها ۷۰ کیلومتر از شهر دمشق فاصله دارد.
نیروهای کلاه آبی سازمان ملل از ۳۱ مه سال ۱۹۷۴ به عنوان نیروی ناظر سازمان ملل متحد در بلندیهای جولان حضور دارند و بر حفظ آتش‌بس میان سوریه و اسرائیل نظارت می‌کنند. حدود ۹۰۰ صلح‌بان سازمان ملل در این بلندی‌ها مستقر هستند. البته براساس قرارداد ۱۹۷۴ میان اسرائیل و سوریه درباره حضور صلح‌بانان سازمان ملل در بلندیهای جولان، حضور اعضای دائم شورای امنیت در این ماموریت‌ها مجاز نیست.
یکی از دلایل اهمیت جولان، اشرافِ آن بر سرزمین‌های مجاور است. بیشتر منطقه جولان بیش از پانصد متر از سطح آبهای آزاد ارتفاع دارد.
به جز قسمت شمالی، ارتفاعات جولان متشکل از دو رشته کوه است: رشته کوه اول، در مرکز جولان، از شمال غربی شهر قنیطره آغاز می‌شود و به سمت جنوب شرقی امتداد می‌یابد. رشته کوه دوم، در جنوب جولان، از جنوب قنیطره تا روستای رَفید، تقریباً با جهت شمال به جنوب، امتداد یافته است.
در مرکز و جنوب جولان تپه‌هایی با ارتفاع بیش از هزار متر وجود دارد، مانند تپه عَموریه به ارتفاع ۲۲۶، ۱ متر در شمال‌غربی شهر قنیطره در مرکز جولان، که بلندترین نقطه جولان نیز به شمار می‌آید، و تپه آتشفشان ابوالنَدی به ارتفاع ۲۰۴، ۱ متر در جنوب غربی شهر قنیطره.
بلندیهای جولان از حیث منابع آب سطحی و زیرزمینی بسیار غنی است، از جمله دریاچه مَسعَدَه در شمال شهر قنیطره و مشرق شهر مسعده، و دریاچه طبریه میان جولان و فلسطین واقع است و رودهای پرآبی چون رود اردن در مغرب جولان و رُقّاد در شمال جولان جاری است.
منطقه جولان مهم‌ترین منبع تأمین آب شیرین سرزمین‌های اشغالی به حساب می‌آید، چون باران‌های ارتفاعات جولان، رود اردن را که به دریاچه طبریه می‌ریزد، تغذیه می‌کند و گفته شده که آب این منطقه ۷۰ درصد نیاز آب شیرین سرزمین‌های اشغالی را تأمین می‌کند.
یکی دیگر از مسائل راهبردی ارتفاعات جولان، نزدیکی آن به پایتخت سوریه می‌باشد؛ دمشق حدود پنجاه کیلومتر با بلندیهای جولان فاصله دارد و توپخانه سوریه بین سال‌های ۱۹۴۸ تا ۱۹۶۷ از آنجا شمال سرزمین‌های اشغالی را هدف قرار می‌داد.
اهمیت راهبردی منطقه اشغالی جولان سوریه، «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی را بر آن داشت تا با سو استفاده از بحران سوریه از سال ۲۰۱۱ از جامعه بین المللی بخواهد حاکمیت اسرائیل (رژیم صهیونیستی) بر بلندیهای جولان را به رسمیت بشناسد.
قطعنامه
مجمع عمومی سازمان ملل متحد در تاریخ ۱۹ آذر سال (۱۴۰۰) بار دیگر با تصویب قطعنامه‌ای بر بی اعتباری اقدامات رژیم صهیونیستی در جولان سوریه تاکید و خواستار توقف فوری آن شد.
این قطعنامه از رژیم اسرائیل، به عنوان یک نیروی اشغالگر می‌خواهد تا تصمیمات مربوط به جولان اشغالی سوریه، به ویژه قطعنامه شماره ۴۹۷ شورای امنیت سال ۱۹۸۱ را که در آن تأکید شده است که تصمیم اسرائیل برای تحمیل قوانین و صلاحیت خود بر جولان اشغالی سوریه باطل و فاقد اثر حقوقی بین المللی است، اجرا کند.
این قطعنامه همچنین از رژیم صهیونیستی خواست فوراً تصمیمات خود را لغو کند و تغییر ماهیت شهری، ترکیب جمعیتی و وضعیت حقوقی جولان اشغالی سوریه و به ویژه شهرک سازی ها در آن را متوقف کند.
صهیونیست‌ها به شدت نگران حضور محور مقاومت در جولان اشغالی هستند. مسئله‌ای که باعث شده صهیونیست‌ها کنترل و امکانات نظامی امنیتی خود در این منطقه را چند برابر کنند.
بارزترین جایگاه جولان جایگاه سوق الجیشی آن است. بلندی‌ها سبب اشراف و برتری نیروهای نظامی یک طرف بر طرف دیگر می‌شود. این بلندی‌ها همچنین به مثابه دیواره قابل اعتمادی تلقی می‌شود.به همین دلیل رژیم صهیونیستی به هیچ وجه حاضر نیست این بلندی ها را از دست بدهد.
فقدان عمق استراتژیک در رژیم صهیونیستی، تل آویو را از منطقه جولان در معرض تهدید قرار داده و نزدیکی دمشق به جولان همین شرایط را برای پایتخت سوریه رقم زده است به ویژه که اخیراً هم رژیم صهیونیستی حملاتی از جولان اشغالی به جنوب دمشق داشت.
