فرید زکریا تحلیلگر آمریکایی می گوید :بسیاری از خوانندگان از من می پرسند که چرا ایالات متحده باید در خاورمیانه سرمایه گذاری (صرف نمودن وقت، انرژی و منابع بویژه نظامی) کند. برخی از خوانندگان با استناد به مصاحبه، «کیشور محبوبانی»، پرسیده اند که آیا تمرکز ایالات متحده بر خاورمیانه مانع از توجه به (مابقی) آسیا نمی شود؟ پاسخ من را در ادامه می خوانید:
من فکر می کنم ایالات متحده به سه دلیل باید در خاورمیانه درگیر شود. یک: بدلیل وجود «نفت»، بدون هیچ چون و چرایی، دو: بدلیل حضور اسرائیل، سه: به دلیل تاریخ و میراث (امریکایی).
بر مبنای گرایشی که در میان سیاستمداران ایالات متحده وجود دارد آنها معتقدند این (درگیر شدن در مسایل خاورمیانه) بخشی از تکلیفی است که ما باید انجام دهیم. ما نگهبان تنگه هرمز هستیم. ما سعی می کنیم تا مطمئن شویم که در کشورهای تولید کننده نفت و سراسر منطقه، ثبات برقرار است.
من عمیقا با «کیشور» موافقم که این نوع طرز فکر باعث درگیر شدن بیش از اندازه ما در خاورمیانه می شود و ما باید (در عوض) توجه مان را به شرق آسیا معطوف کنیم. البته تا حدی اوباما نیز تقریباً مایل است همین کار را انجام دهد و تلاش نموده چنین کند. بی میلی امریکا در تداوم حضورش در عملیات نظامی علیه لیبی، نشانه ای از همین گرایش امریکا و نگرانی در مورد این مسئله (تمرکز بیش از حد بر خاورمیانه) است.
اما آزمون واقعی برای اوباما این است که آیا امریکا در موعد مقرر از عراق وافغانستان خارج خواهد شد؟ و اینکه ایالات متحده تعهد نظامی عظیمی به یمن، یا سایر نقاط جهان، خواهد داد یا خیر؟
امریکا باید تلاش کند ار توان نظامی خود برای اهداف استراتژیکی چون مبارزه علیه تروریسم استفاده کند، ایالات متحده باید بخش عظیمی از منابع و انرزی خود را صرف حفظ و تقویت نقش امریکا در شرق آسیا کند.
وقتی مردم می گویند: ایالات متحده توجه کافی به آسیا ندارد من یادآوری می کنم که امریکا هنوز قدرت نظامی عظیمی در آسیا دارد. ما هم اکنون ۱۰۰ هزار سرباز در آسیا داریم. ما میزان عادلانه ای از وقت و انرژی خود را به آسیا اختصاص داده ایم. ما برای کشورهای بزرگی مثل هند و چین ارزش زیادی قائلیم و تلاش می کنیم تا آنها را تشویق کنیم به جرگه کشورهای بانفوذ و قدرتمند جهانی بپیوندند.
حقیقت این است که آسیا همانند خاورمیانه در وضعیت بحرانی به سر نمی برد و مواردی مشابه لیبی در آن وجود ندارد. بنابراین اینگونه نیست که ایالات متحده در حال اتخاذ یک تصمیم استراتژیک برای سرمایه کذاری وقت، انرژی و منابع اش بر روی خاورمیانه باشد.
در همان حال که شعله های بحران از خاورمیانه زبانه می کشد، آسیا به آرامی و آجر به آجر بنای یک ساختمان عظیم را پی می ریزد، که کمتر نیازی به دخالت امریکا دارد.
