براي حل مشکلات فعلي زاينده رود و همچنين عدم مديريت بر توزيع آب زايندهرود، شيخ بهايي ديگر را مي‌طلبد که قد علم کند و شجاعانه وارد عمل شود و تحت تاثير تنش‌هاي سياسي و اجتماعي قرار نگيرد و حق آبه چند هزار ساله کشاورزان را به آنها برگرداند.
زاينده رود چشمه جوشان و مارپيچي است که از زردکوه بختياري سرچشمه گرفته و پس از پيمودن مسير ۴۵۰ کيلومتري، از ميان کوهها، دره‌ها، دشتها، باغها، بيشه‌ها و کشت‌زاران مي‌گذرد و سرانجام با پيچ و خم‌هاي زيبا، اصفهان را به دو منطقف شمالي و جنوبي تقسيم مي کند.
شيخ بهايي در پي پيدا کردن راه حلي براي تقسيم عادلانه اين آب، به تنظيم طومار تقسيم آب زاينده رود پرداخت و کل اين آب را به ۳۳ سهم کلي و ۲۷۵ سهم جزئي تقسيم کرد و با طراحي ۱۳ نهر آن را ميان کشاورزان توزيع کرد.
محمدرضايي با اشاره به اينکه تنها از قرن دهم هجري در تقسيم آب اصفهان طوماري با خط سياقي و منسوب به شيخ بهايي وجود دارد، اظهار داشت: قدمت آبياري و تقسيم آب دشت اصفهان از طريق زايندهرود سابقه‌اي سه هزار ساله دارد.
وي با اشاره به اينکه در دوران صفويه طرح تقسيم آب بر مادي و سهم شهر اصفهان از رودخانه زاينده رود توسط شيخ بهايي انجام شده، افزود: هم اکنون نيز طومار شيخ بهايي به عنوان يک مرجع رسمي جهت تقسيم آب مورد قبول همگان است و در ادارات و سازمانهاي مربوطه نيز در اين خصوص سخن مي‌گويند اما به آن عمل نمي کنند.
نخستين کار جالب مرحوم شيخ بهايي تقسيم صحيح و طريقه مهندسي آب زاينده رود به محله‌ها و باغات شهر اصفهان بود، او با محاسبه دقيق و بدست آوردن آمار بارندگي مناطق مختلف اصفهان و حومه و کوهستان هاي اطراف و همچنين سرچشمه زاينده رود، طرح دقيق نهرها، شيب و سهم استفاده آب هر باغ و محله و منزل را مشخص کرد.
وي ادامه داد: شيخ بهايي در محاسبات خود فصل سيلابي زاينده رود را طي ۱۹۷ روز اوايل آذر ماه و سپس مدت ۱۶۸ روز براي جريان عادي و منظم بررسي و محاسبه کرده اکه اکنون اين مدت زمان تغييرات و نوسانات تا به امروزه با آمار متوسط عوامل جوي اصفهان منطبق و اصالت خود را حفظ کرده است.
وي اظهار داشت: شيخ بهايي طرز تقسيم بندي جريان آب زاينده رود را با توجه به محاسبات خيلي دقيق به ۳۳ سهم تقسيم کرده که هر سهم معادل پنج شبانه روز قسمتي از آب رودخانه است که بايد آب موجود در رودخانه به هر محله سرازير شود که امروزه با نصب دستگاه هاي مختلف آب سنجها در نقاط زاينده رود به همان نتيجه رسيده اند که وي در ۴۲۰ سال قبل رسيده بود.
براي حفظ رودخانه‌ها و محيط زيست بايد فاضلاب هاي شهري و فاضلابهاي صنعتي را بازيافت و تصفيه کامل کرد و در کشاورزي و در چرخه صنعت و آبياري فضاي سبز شهري از آن استفاده کرد و از ورود اين فاضلاب ها به صورت خام و يا نيمه خام به رودخانه ها و منابع زيرزميني و مزارع کشاورزي جلوگيري کرد.
