فعاليتهاي سياسي ـ مذهبي
اين شهيد بزرگوار در كنار كسب علوم ديني به اتفاق چند تن از دوستانش در مسجد محل، انجمن ديني و خيريه، هيأت حضرت رقيه (ع)، كلاسهاي آموزش قرآن و صندوق قرضالحسنه را پايهگذاري كرد و عملاً مسؤوليت ارشاد دوستان همسن و سال خود را به عهده گرفت و قرآن و مسايل سياسي روز را به آنها تعليم ميداد، كه به تدريج همين محافل دوستانه به جلسات مخفي تبديل گرديد. در اين مقطع عمدهي توجه و تلاش عبدالله و دوستانش به پخش اعلاميه، كتاب و تبيين اهداف مبارزاتي و شخصيت حضرت امام خميني (ره) و افشاي خيانتهاي رژيم شاهنشاهي نسبت به اسلام و مسلمين معطوف گرديد و سرانجام پس از چند سال تحصيل حوزوي و تبليغ و ترويج احكام الهي، در سال ۱۳۵۳ به همراه برادر شهيدش (حجتالاسلام رحمتالله ميثمي) و چند تن ديگر از دوستانش، به قم هجرت نمود و در مدرسهي شهيد حقاني سكني گزيد و به تعليم و تربيت و تكميل دروس ديني پرداخت.
وي كه در كنار درس به مبارزه با رژيم نيز مشغول بود، با خيانت يكي از منافقان، تحت تعقيب قرار گرفت و به همراه چند طلبهي ديگر در همين سال دستگير و روانهي زندان شد. در زندان با وجود آنكه شكنجههاي فراواني را تحمل نمود، ذرهاي نرمش نشان نداد و با تجاربي كه داشت محيط زندان را به كلاس درس تبديل نمود و در حالي كه از محضر بعضي از روحانيون كسب فيض ميكرد، به اتفاق ساير زندانيان همبند به تحقيق و مطالعهي علوم و معارف قرآن و نهجالبلاغه ميپرداخت.
او تعاليم روحبخش قرآن را به زندانيان آموزش ميداد و اين حركتها در روحيهي زندانياني كه تحت تأثير گروهكهاي ملحد و منافق بودند، تأثير به سزايي داشت.
شهيد ميثمي كه سي ماه از عمر پرثمرش را در زندان ستمشاهي به سر برده بود، در سال ۱۳۵۷ به دنبال مبارزات قهرمانانهي ملت رشيد ايران به رهبري حضرت امام خميني (ره) از زندان آزاد شد و پس از رهايي، با روحيهي انقلابي خود در جهت به ثمر رسيدن انقلاب اسلامي از اهداي هر آنچه كه در توان داشت، كوتاهي نكرد.
